Ислом (880)
«Бугунги кунда сизга динингизни мукаммал қилиб бердим. Сизга неъматимни батамом қилдим. Ва сиз учун Исломни дин деб рози бўлдим». (Моида сураси)
Подкатегории
Имом жума ва икки ҳайит намозларида, шунингдек, бомдодда, шом ва хуфтон намозларининг аввалги икки ракатида овоз чиқариб қироат қилади. Юқорида номлари айтилган намозларни қазо қилиб ўқилаётган намозга имомлик қилаётган имом ҳам овоз чиқариб қироат қилиши вожибдир.
Биринчи далил: Шариъатимизда оҳод хабар ҳужжат саналади. Барча шаръий масалаларда икки адолатли кишининг гувоҳлиги қабул қилинади. Фақатгина зино борасида тўртта эркак киши гувоҳ бўлиши лозим бўлади. Қасос ва ҳад масалаларида гувоҳ иккита эркак бўлиши лозим. Қолган ўринларда иккита эркак кишининг ёки бир эркак ва иккита аёлнинг гувоҳлиги қабул қилинади. Икки кишининг гувоҳлиги ҳужжат бўлиши борасида Қуръони Каримда шундай дейилган:
«Эркакларингиздан икки кишини гувоҳ қилинг».(Бақара сураси, 282-оят.)
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: У киши кийимга теккан маний ҳақида: “Агар уни кўрсанг юв, кўрмасанг (устидан) сув қуйиб юбор”, деди.
Таҳовий ривояти, санади саҳиҳ (“Осорус сунан”).
Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Уч тоифанинг намози қулоқларидан нарига ўтмайди: қочоқ кул, кайтмагунча; эри ундан ғазабнок бўлган ҳолда кечани ўтказган хотин; қавми ёмон кўрадиган имом”, дедилар”.
“Иқрор” деганда бир одамнинг ўз бўйнида бошқанинг ҳақи борлигини тан олиши тушунилади. Иқрор - иқрор бўлувчи шахснинг ўзигагина ўтадиган ҳужжат.
Коҳинларнинг ғайбдан берган хабарларига ишониш куфрдир. Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади:
«Айтинг: “Осмонлар ва ердаги бирор кимса ғайбни билмас, магар Аллоҳгина (билур)”» (Намл сураси, 65-оят).
Пайғамбаримиз (с.а.в.) бундай деганлар:
Бирор нарсани сотишга ёки харид қилишга вакил бўлган одамнинг ўша молни ўз фойдасига (яъни, вакилнинг фойдасига) гувоҳлик беришлари ман қилинган қариндошларига сотиш ёки улардан харид қилиши мумкин эмас. Бу ҳукм вакил қилувчида шубҳа уйғотмаслик учун жорий қилинган.
Бу сифатнинг маъноси бир хусусияти ила Алийм васфига ўхшайди. Ҳақ таоло ғайбни ҳам, шаҳодат - ҳозирни ҳам билувчидир. Ғайб ботиний нарсалардан, шаҳодат эса зоҳирий нарсалардан иборатдир.
Муржиъалар оқимидир. «Муржиъа» лафзи масдаридан олинган бўлиб «орқага ташлаш» ва «кечиктириш» маъноларида келади. Муржиъаларнинг фосид ақийдада ва ботил назарияда эканликларига Қуръони Каримда далиллар бор. Улар ана шу далилларни орқага ташлаб, эътиборга олмаганлари учун муржиъа деб номланди.
Муржиъалар оқими. «Муржиъа» лафзи масдаридан олинган бўлиб «орқага ташлаш» ва «кечиктириш» маъноларида келади. Муржиъаларнинг фосид ақийдада ва ботил назарияда эканликларига Қуръони Каримда далиллар бор. Улар ана шу далилларни орқага ташлаб, эътиборга олмаганлари учун муржиъа деб номланди.
У халойиқни Қиёмат кунида қайта тирилтирадиган, қабрдагиларни чиқарадиган ва диллардаги сирларни ошкор қиладиган Зотдир.
Ўтмишга осилиб олиб, ҳаддан ошган, кечани деб яшайдиганлар олдида яна бошқалари ҳам борки, улар келажакка ёпишиб олишда ғулув кетадилар. Улар ўтмишга орқа ўгириб, ўз тарихларидан - инсоний тарих, уммат тарихидан тўла-тўкис юз ўгирадилар. Маданий, диний меросларни - уларни ҳақ ва ноҳақ, ҳалол ва ҳаром, фойдали ёки зарарли эканини ажратмасдан тарк этадилар.
Ибодатлар хусусида фикр юритсак, турли-туманликни кўрамиз: қалб (юрак) ибодати, тил ибодати, амалий ибодат, молиявий ибодат. Масалан, имон қалб ибодати, намоз қалб, тил, бадан ибодати, закот молиявий ибодат, рўза вужуд ибодати, ҳаж эса молиявий, амалий ибодатдир. Намознинг ўзи ҳам бир хилликдан иборат эмас, балки қиём, рукуъ, сажда, жалса каби амаллардан ташкил топган.