Эски Аҳдда (Библия) Иброҳим ва Юсуф алайҳиссаломлар давридаги Миср ҳукмдори "фиръавн" сўзи билан аталади. Ҳақиқатда эса,  "фиръавн" мурожаат сифатида иккала пайғамбар яшаганидан бир неча аср ўтгач пайдо бўлган ва шу сўз ишлатила бошлаган.

Абу Ҳурайра розиядлоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бирортангизнинг идишини ит яласа, ундаги нарсани тўкиб юборсин, кейин уни (идишни) етти марта ювсин», дедилар».
Бошқа бир ривоятда: «улардан (ювишлардан) биринчиси ёки биттаси тупроқ билан бўлсин», яна бошқа ривоятда «еттинчиси тупроқ билан бўлсин», дейилган. Бухорий, Муслим, Абу Довудлар ривоят қилишган.

Яқинда Германия пойтахтида жойлашган Ғарбий Германия руҳшунослик институтида антиқа янгилик эълон қилинди: Инсон ерга йиқилаётган пайтда ўнг оёғи олдинга ташланган бўлса олдинга қараб йиқилар экан. Чап оёғини ташлаб қўйган бўлса, орқага қараб йиқилади!

Мен шу ергача ақлчи (рационалистик) илмлар йўли билан Қуръони каримнинг қандай муҳташам мўжизалар манбаи эканлигини очишга уриндим. Энди эса тўғридан-тўғри Қуръони каримнинг ўзига яқинлашиб, унинг ақл бовар қилмас сири-Қуръони карим ҳақиқатига эътиборингизни тортмоқчиман.

Берлин техника университетининг бир гуруҳ шифокор ва психолог мутахассислари ўлимдан сўнг ҳаёт мавжуд эканини исботлашди.

Набототга қараган бир одам унинг шох, барг ва меваларинигина кўради. Аммо бир биолог олим айни ўсимликка қараб, унда рўй бераётган муҳташам фотосинтез ҳодисасини томоша қилади.

Бугунги кунда вақт мезонининг нисбийлиги мутлақо илмий исботланган ҳақиқатдир. Йигирманчи асрнинг бошларида яшаган Альберт Эйнштейн бу ҳақиқатни илк бор исботлаб, шу кашфиёти учун бутун оламга машҳур бўлди. Эйнштейннинг кашфиётига қадар инсоният вақтнинг нисбий эканлигини, унинг ўзгарувчанлигини ва табиий шароитларга боғлиқлигини ҳали англамаган эди.

Эйнштейн физикага кўп ажойиб янгиликлар киритди, замон ҳақиқатини ўлчов сифатида танитди. Сўнгсиз ўлчовлар билан коинотга илм аҳлларининг ҳаққонийроқ ёндаша олишларига замин яратди. Фақат қандайдир бир даражада моддиюнчиларнинг ёвузликларини давом эттиришдан ўзини тиёлмади. Тезлик ва модданинг чегарасини аниқлаштириш учун тажриба ўтказиб, бир хатога йўл қўйди. Агар Дирак ва Хейзенберг каби буюк физиклар бўлмасайди, у бу хатосини охирига етказарди.

Монотеистик динларнинг Муқаддас Битиклари - Таврот, Инжил ва Қуръоннинг илоҳий маълумотларини тўғридан-тўғри маънода тушуниш мумкин эмаслиги ҳақидаги тезис аксиомадир. Аллоҳнинг Китоблари ҳукмларида шундай буюк ҳақиқат борки, уларнинг тайёр бўлмаган киши учун очиқ бўлиши унинг учун оғир оқибатларга олиб келиши мумкин.

Еттинчи асрда, одамлар ҳали денгиз ва уммонлар ҳақида деярли ҳеч қандай тушунчага эга бўлмаган даврда, Қуръони Карим оятларида уммон сувларининг чуқурлиги ва денгизларнинг тузилиши ҳақидаги теран илмий маълумотлар нозил бўлган.
У Зот икки денгиз-дарёни бир-бирлари билан учрашадиган ҳолларида (ёнма-ён) оқизиб қўйди. (Аммо) у иккисининг ўрталарида бир тўсиқ бўлиб, улар (ўша тўсиқдан) ошиб ўтмаслар. (Раҳмон сураси, 19-20-оятлар)