Ажабланарли, лекин ҳақиқат: махсус нисбийлик назарияси (МНН) таъсири – ёруғлик тезлигига яқин ҳаракат тезликларида вақт секинлашиши – ушбу назария Алберт Эйнштейн томонидан 1905 йил кашф қилинишидан анча олдин, VII асрда Қуръон оятларида баён қилинган эди.

Саросима, пушаймонлик, қўрқув ва ҳамма ёлғиз... Фақатгина Аллоҳ ёрдам қила оладиган Кун. Дунёда кўп эътибор берилган обрў-эътиборнинг, оилалар, мол-мулк ва пулнинг фойдаси бўлмайдиган Кун. Орқага қайтиш бўлмайдиган Кун... Мана шу даҳшатли Кунда инсонларнинг қабрларидан чиқишлари Қуръонда тўзиган чигирткаларга ўхшатилади. Нима учун айнан чигиртка? Аллоҳ нима сабабдан чигирткаларни ўрнак қилиб кўрсатган?

«Ожиз қолдирувчи калом» деган сифат ҳам фақатгина Қуръони Каримнинг ўзига хос сифатлардан биридир. Маълумки, Қуръони Каримнинг ҳар бир ояти, ҳар бир сураси ҳам лафз жиҳатидан, ҳам маъно жиҳатидан, ҳам аҳкому ахбор жиҳатидан кишиларни ожиз қолдирувчидир. Яъни, инсонлар ҳар қанча уринсалар ҳам унга ўхшаш нарсани ижод қила олмайдилар.

Дастлабки цивилизацияларда, ой ўз нурига эга, деб таъкидланган. Бугунги кунга келиб эса илм-фан ойнинг нури фақатгина қуёш нурининг акси эканини айтмоқда. Қуръон эса бу илмий фактни бундан 1400 йил олдин айтиб қўйган: «Осмонда буржлар қилган ва унда чироқ ва нур сочгувчи ой қилган Зот баракотли-буюк бўлди» (Фурқон сураси, 61-оят).

Мўъжиза ва каромат луғатда бир нарсадир. У одатдан ташқари содир бўлган иш. Мутақаддимларнинг наздида иккаласи ҳам бир нарсадир. Лекин кўпчилик мутааххир уламолар уларнинг орасини фарқлашади. Мўъжиза пайғамбар учун, каромат валий учун, дейишади.

"Айтинг: "Ҳамду сано Аллоҳ, учундир. Яқинда у сизларга ўз оят-мўьжизаларини кўрсатур. Бас, сизлар у (мўъжизаларни) тан олурсизлар (лекин у кунда тан олишингиз сизларга фойда бермас)”. (Эй Муҳаммад), Парвардигорингиз сизларнинг қилаётган амалларингиздан ғофил эмасдир" (Намл сураси, 93 оят).

Қуръон Аллоҳ таоло томонидан пайғамбаримиз Муҳаммадга (соллоллоҳу алайҳи васаллам) берилган мўъжизадир. Аллоҳ Каломининг эшитиш ва товушга оид мўъжизаси Қуръонга хос бўлган жуда кўплаб ажойиб хислатлардан биридир. Инсоннинг эшитиш қобилияти, кўриш ва сезиш билан бир қаторда маълумотларни қабул қилишнинг асосий усули ҳисобланади.

Тупроқ яқин-яқингача илмда жонсиз бир кимёвий бирикма саналарди. Энди эса тупроқнинг жонли бир плазма эканлиги аён бўлиб қолди. Ҳовучимизга олган энг қуруқ тупроқ ҳам ўткинчи ҳаёти тўхтаган миллиард карра миллиард жонлининг қурган шаҳридир. Ва биз бугун эндигина тагига етган бу ҳақиқат, ўн беш аср олдин ҳар соҳада, ҳар мавзуда бўлганидай Қуръонда жамики инсонларга билдирилгандир. (36-сура, 33-оят):

Кўпчилигимиз жазирама ёз мавсумида иссиқ овқат ёки мураббо солинган идишга тўсатдан хонага учиб кирган пашша тушиб қолган ҳолатга дуч келамиз. Кўпчилик безор қилган ҳашаротни шунчаки олиб ташлайди, инжиқ ва нозик табиатли кишилар эса уларнинг фикрига кўра «бузилган» егуликни ташлаб юбориб қутуладилар.

Агар биз Қуръонда инсон туғилиши билан боғлиқ ҳолат келтириладиган қоидаларни кўриб чиқиши давом эттиришга уриниб кўрадиган бўлсак, яна бир бор жуда муҳим илмий феноменларга дуч келамиз. Эркакнинг сперматозоиди ва аёлнинг тухумҳужайраси бирлашуви рўй бергач, бўлғуси бола ҳомиласининг бирламчи структураси вужудга келиши рўй беради.